Η θα αλλάξει ή θα βουλιάξει
Σήμερα 6 Μαΐου 2010, ημέρα των γενεθλίων της Ντόρας Μπακογιάννης έμελλε να είναι και η μέρα που ο Αντώνης Σαμαράς με την διαγραφή της σφράγισε και τυπικά την πολυδιάσπαση της δεξιάς στην Ελλάδα, καθώς και το μέλλον της ΝΔ και του ιδίου στην ηγεσία της.
Και λέω τυπικά πολυδιάσπαση της δεξιάς γιατί η δεξιά είχε ήδη διασπαστεί από την ίδρυση και την επιτυχία του ΛΑ.Ο.Σ με την είσοδο του, αλλά πιο σημαντικά με την διατήρηση του στην βουλή και το ευρωκοινοβούλιο, έχοντας πλέον ‘τσιμεντώσει’ ένα σημαντικό ποσοστό των δεξιών ψηφοφόρων στο κόμμα του.
Αυτό το φαινόμενο δεν είναι καινούργιο, διάφορες (αποτυχημένες)προσπάθειες είχαν γίνει και στο παρελθόν ήδη από την δεκαετία του 80 με την ίδρυση της ΔΗ.ΑΝΑ του Στεφανόπουλου και την βραχύβια ζωή της, μέχρι την δεκαετία του 90 με την ίδρυση και εξίσου βραχύβια ζωή της ΠΟΛ.ΑΝ. και του Κ.Ε.Π. του Σαμαρά και Αβραμόπουλου αντίστοιχα.
Η διαφορά τώρα σε σύγκριση με το παρελθόν είναι ότι τότε δεν υπήρχαν οι κατάλληλες πολιτικές συνθήκες που θα επέτρεπαν την ύπαρξη διαφορετικών πολιτικών σχηματισμών που θα εξέφραζαν την κοντροδεξιά και δεξιά παράταξη. Αυτές οι πολιτικές συνθήκες πιστεύω ότι πλέον έχουν εκπληρωθεί και η διαγραφή της Μπακογιάννη ουσιαστικά σηματοδοτεί την τριχοτόμηση της δεξιάς στην Ελλάδα, για το άμεσο τουλάχιστον μέλλον, και μια περίοδο σφοδρών αναταράξεων και ανακατανομών στον δεξιό χώρο που αναπόφευκτα θα επηρεάσει και συνολικά το ευρύτερο πολιτικό σύστημα.
Καταρχάς για την ΝΔ, θεωρώ ότι έχει πλέον ουσιαστικά και αμετάκλητα κλείσει τον κύκλο της ως το κατεξοχήν κόμμα εκπροσώπησης της κεντροδεξιάς και δεξιάς στην Ελλάδα. Το μόνο που απομένει είναι η τυπική ολοκλήρωση και επικύρωση αυτής της πολιτικής πραγματικότητας είτε με την διάσπαση είτε με την διάλυση και επανασύσταση της.
Όσον αφορά την επίδραση αυτών των εξελίξεων, που συντελούνται στον δεξιό χώρο του πολιτικού φάσματος, πάνω στο ευρύτερο πολιτικό σύστημα είναι ακόμα νωρίς να τις προβλέψουμε. Το σίγουρο είναι ότι καίριο ρόλο για την επιβίωση των τωρινών πολιτικών σχηματισμών θα είναι η ίδια η στάση τους και η προσαρμοστικότητα τους στο ραγδαίος μεταβαλλόμενο και ρευστό πολιτκοοικονομικοκοινωνικό σκηνικό.
Αναπόσπαστο μέρος αυτής της προσαρμοστικότητας θα αποτελέσει κατά βάση η ικανότητα τους να αφουγκραστούν και να ερμηνεύσουν σωστά τα μηνύματα της εποχής. Καταρχήν, επαναξιολόγηση και γερή αυτοκριτική για τα τελευταία 30 χρόνια της μεταπολίτευσης. Πολιτικό σθένος και θέληση με σαφείς θέσεις και μέτρα που θα οδηγήσουν στην απόδοση απτών πολιτικών και ποινικών ευθυνών σε συγκεκριμένα άτομα που καταχράστηκαν και διασπάθισαν το δημόσιο χρήμα, είτε είναι/ήταν μέρος του πολιτικού προσωπικού, είτε του κρατικού μηχανισμού, είτε του επιχειρηματικού κόσμου. Τέλος, οι αντιστάσεις και οι δυνατότητες επιβίωσης των υπαρχόντων πολιτικών σχηματισμών θα εξαρτηθούν από τι πολιτικές απαντήσεις και προτάσεις που θα παρουσιάσουν προς τα βασικά πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και προκλήσεις της κοινωνίας καθώς και τι κοινωνικές συμμαχίες θα επιδιώξουν και θα καταφέρουν να επιτύχουν. Δεν μπορώ εδώ να μην τονίσω την άμεση ανάγκη για ανανέωση και δη ηλικιακή των πολιτικών προσώπων παραμερίζοντας τις απαξιωμένες πλέον γενιές του πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης δίνοντας ευκαιρίες και φωνή στις νέες γενιές των 20ρηδων, 30άρηδων και 40άνταρηδων.
Εδώ, πρέπει να υπογραμμίσω ότι η εκ των πραγμάτων ανατροπή των οικονομικών και κοινωνικών συσχετισμών που διαμορφώθηκαν τα τελευταία τριάντα χρόνια μετά την μεταπολίτευση θα αναγκάσει τα υπάρχοντα κόμματα στην αναθεώρηση των υπαρχόντων παραδοσιακών συμμαχιών με τις υπάρχουσες κοινωνικές ομάδες, από όπου αντλούσαν την πολιτική τους δύναμη. Μ’άλλα λόγια, οι ραγδαίες εξελίξεις στην οικονομία θα υποχρεώσουν τα κόμματα στην αναζήτηση καινούργιων πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών, αποφασίζοντας με ποιούς θα πάνε και ποιους θα αφήσουν πίσω.
Άποψη μου είναι ότι οι κερδισμένοι αυτού του στοιχήματος θα είναι αυτοί που θα μπορέσουν επιτυχώς να αγκαλιάσουν όλες αυτές τις υγιείς δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας, αφήνοντας οριστικά πίσω συντεχνιακές ομάδες και συμφέροντα που αποτελμάτωσαν και βύθισαν την χώρα, φέρνοντας την στην σημερινή κατάσταση που όλοι βιώνουμε. Αυτή ή αυτές οι πολιτικές δυνάμεις που θα καταφέρουν να πείσουν την κοινωνία ότι πραγματικά αποτελούν και μετουσιώνουν αυτή την αλλαγή όπως την περιέγραψα παραπάνω πιστεύω ότι όχι μόνο θα καταφέρουν να επιβιώσουν αλλά θα αποτελέσουν και η αιχμή του δόρατος για την μετεξέλιξη, αναμόρφωση και τελικώς αναγέννηση του πολιτικού μας συστήματος και της χώρας στο σύνολό της.
Θα τολμήσω εδώ να πω ότι ο Γιώργος Παπανδρέου δείχνει όλο και πιο ξεκάθαρα ότι έχει αντιληφθεί προ πολλού αυτή την νέα πραγματικότητα και είναι διατεθειμένος και αποφασισμένος να κάνει τις απαραίτητες ρήξεις με το παρελθόν και να θέσει τις βάσεις για ένα βιώσιμο, αξιοκρατικό και κοινωνικά δίκαιο μέλλον για τις επόμενες γενεές.
Αλλά ας μην γελιόμαστε, για να είναι επιτυχής αυτή του η προσπάθεια πρέπει να υπάρχει και το κατάλληλο κοινωνικό υπόβαθρο που θα την υποστηρίξει. Αν δηλαδή η ίδια η κοινωνία δεν σταθεί στο ύψος των κρίσιμων και ιστορικών περιστάσεων δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Εδώ η ατομική ευθύνη και το χρέος του καθενός απέναντι στην χώρα, προς τις επόμενες γενεές, αλλά και σε τελική ανάλυση προς τον ίδιο του τον εαυτό είναι δεδομένη και ξεκάθαρη.
Σε αυτό τον δρόμο που χαράζει ο πρόεδρος του Πα.Σο.Κ. και πρωθυπουργός της χώρας Γεώργιος Ανδρέας Παπανδρέου, σε αυτό το προσκλητήριο για αναγέννηση και πρόοδο της χώρας δεν μπορώ παρά να δηλώσω και εγώ παρόν. Δεν θα μπορούσα παρά να πράξω και εγώ το χρέος μου και να σταθώ δίπλα του δίνοντας από το δικό μου προσωπικό μετερίζι σαν απλός πολίτης την μάχη για την αναγέννηση και την πρόοδο. Η χώρα, εμείς σαν κοινωνία, αλλά και οι μελλοντικές γενεές δεν αντέχουν άλλους λιποτάκτες και ριψάσπιδες. Η αντιπολίτευση μας έχει δώσει ήδη πολλούς με πρώτο και καλύτερο τον τέως πρωθυπουργό και πρόεδρο της ΝΔ Κώστα Καραμανλή.
Παραπολιτική 
Σχολιάστε